ΑΤΕ ΕΚΑ: Γενική απεργία 27 Νοέμβρη, όλοι στους δρόμους – Μουσείο 10.30

Ένα νέο καθεστώς μόνιμης δημοσιονομικής προσαρμογής, ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και διαρκούς βαθιάς λιτότητας, εγκαθιδρύεται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ελλάδα, βλέπουμε ξανά το χιλιοπαιγμένο έργο των «σκληρών διαπραγματεύσεων» της συγκυβέρνησης  με την τρόικα, με υποβολέα το μεγάλο κεφάλαιο (ΣΕΒ κι Ένωση Τραπεζών, σε σύμπνοια με την ΕΕ και τις πολυεθνικές). Θέλουν να φέρουν προς ψήφιση το Δεκέμβρη, μέτρα για την πλήρη διάλυση του ασφαλιστικού, το φτωχολόγιο στο Δημόσιο, ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, αντισυνδικαλιστικό νόμο για να καταργήσουν ακόμα και το δικαίωμα στην απεργία. Θέλουν να επιβάλλουν νέους φόρους και χαράτσια, να προχωρήσουν σε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και δημόσιων αγαθών, σε κατασχέσεις σπιτιών, ενώ καταδικάζουν την παιδεία, την υγεία, την στιγμή που χαρίζονται αμέτρητα δις στο κεφάλαιο.

Γι αυτό η απεργία της 27ης Νοεμβρίου δεν μπορεί να είναι μια ακόμα συμβολική απεργία, στο καθιερωμένο ημερολόγιο. Αυτή εξάλλου είναι η πρόθεση των ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, γι’ αυτό εξάλλου αρνούνται να οργανώσουν το παραμικρό για την απεργία. Αντίθετα οι εργαζόμενοι και τα σωματεία τους, τα ταξικά σχήματα, μπορούν να την μετατρέψουν σε ένα σημαντικό σταθμό για την αναγκαία αντεπίθεση, για το σπάσιμο της εκλογικής αναμονής, το μπλοκάρισμα του νέου κύματος αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, και της ακύρωσης των σχεδίων για «εθνική συνεννόηση». Μια απεργία που θα έχει συνέχεια, με συνελεύσεις, συλλαλητήρια, νέες απεργιακές κινητοποιήσεις, με ένα πραγματικό σχέδιο κλιμάκωσης για την ανατροπή των μέτρων και της πολιτικής του μαύρου μετώπου.

Οι κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι πολύ μαζικές διαδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη, ο φοιτητικός και μαθητικός ξεσηκωμός, δείχνουν τις δυνατότητες για εισβολή της νεολαίας και του λαού στο προσκήνιο. Η κατασταλτική μανία της κυβέρνησης και του κράτους, δείχνει το φόβο του μνημονιακού καθεστώτος από τις αναπτυσσόμενες νεολαιίστικες κινητοποιήσεις, την αδυναμία του αστικού μπλοκ να αντιμετωπίσει με οποιοδήποτε άλλο τρόπο τον «εχθρό λαό».

Πρέπει να ξεφύγουμε από τα μέχρι τώρα καθιερωμένα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που έχει αποδεχθεί τα ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας, υπηρέτησε τα σχέδια κυβέρνησης και εργοδοτών, εκτόνωσε και υπονόμευσε κάθε δυνατότητα πραγματικού αγώνα. Το εργατικό κίνημα πρέπει να ανασυγκροτηθεί σε ταξική βάση. Για αντεπιτεθεί και να συγκρουστεί με τη πολιτική του μαύρου μετώπου κυβέρνησης-ΕΕ-κεφαλαίου, με στόχο την ανατροπή τους. Να διεκδικήσει το χαμένο πλούτο, τον απεγκλωβισμό από την θηλιά του χρέους και τη διαγραφή του. Να απαιτήσει την ανατροπή του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας που επιβάλει η Ε.Ε., την ακύρωση των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων κι όλου του μνημονιακού νομικού οπλοστασίου, σε σύγκρουση και ρήξη με την Ε.Ε και το ευρώ, την κοινωνικοποίηση των τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, τον εργατικό έλεγχο, την αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου προς όφελος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.