Το νομοσχέδιο έκτρωμα Χατζηδάκη δεν θα περάσει!
Την Πέμπτη 10/6, έπειτα από καιρό, μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας και όλης της χώρας, κάτι που αποτέλεσε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τη διάθεση και τη δυναμική του κόσμου της εργασίας να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του και να αποτρέψει την επιβολή του αντεργατικού εκτρώματος Χατζηδάκη.
Αυτό που όμως σε εμάς έφερε ελπίδα σε κάποιους άλλους έφερε ανησυχία. Πρώτα από όλα βέβαια στην κυβέρνηση της ΝΔ που βλέπει το αφήγημά της για το “φιλεργατικό νομοσχέδιο που θα φέρει την ισορροπία μεταξύ εργασιακής και προσωπικής ζωής” να μην μπορεί να σταθεί πουθενά, παρά την καταιγιστική αναπαραγωγή του από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της.
Αν όμως η επιτυχία της απεργίας προκάλεσε ανησυχία στην κυβέρνηση, στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και στους συνοδοιπόρους της έφερε πανικό. Μια απεργία με χαμηλά ποσοστά συμμετοχής και μια υποτονική συγκέντρωση θα βόλευαν εξαιρετικά τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στο να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά: να υπονομεύουν τους αγώνες σπέρνοντας την ηττοπάθεια.
Λέγεται πως οι επιτυχίες έχουν πολλούς πατεράδες και πράγματι, ήταν πολλοί αυτοί που έσπευσαν να πιστωθούν την επιτυχία της απεργίας της Πέμπτης θέλοντας μέσω αυτής αφενός να ξεπλυθούν για την προηγούμενη στάση τους και αφετέρου να καρπωθούν τη διάχυτη λαϊκή δυσαρέσκεια, μετατρέποντάς την σε πελατεία για τα κομματικά τους μαγαζιά. Κάπου εκεί εξαντλείται για αυτούς και η χρησιμότητα της απεργίας, καθώς από εκεί και πέρα παίρνει διαστάσεις που είναι ανεπιθύμητες. Χειραφετημένοι εργαζόμενοι με ανεβασμένο αγωνιστικό αίσθημα που συμμετέχουν ενεργά σε κινηματικές διαδικασίες δίνοντάς τους δυναμική και προοπτική, δεν συμβαδίζουν με άβουλους ψηφοφόρους εγκλωβισμένους στη λογική της ανάθεσης στους συνδικαλιστές να λύσουν αυτοί τα προβλήματά τους για λογαριασμό τους.
Μπροστά στην ανάγκη απεργιακής κλιμάκωσης του αγώνα η πλειοψηφία του ΕΚΑ, μετά από την παρελκυστική τακτική και τις παλινωδίες που έφεραν την αναστολή της ήδη προκηρυγμένης απεργιακής κινητοποίησης της 3ης Ιουνίου, επέδειξε πάλι υποταγή και αμοραλισμό. Ειλημμένες αποφάσεις για νέα απεργία καταπατήθηκαν, ρητές δεσμεύσεις καταστρατηγήθηκαν και σε ένα βιασμό της κοινής λογικής η “κλιμάκωση” του αγώνα μεταφράστηκε σε στάση εργασίας την ημέρα ψήφισης του ν/σ.
Συγκεκριμένα στην συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής του ΕΚΑ το μεσημέρι της Παρασκευής οι δυνάμεις της ΕΑΚ, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της Ενότητας καταψήφισαν την πρόταση για την νέα απεργία. Η ΑΤΕ-ΕΚΑ και η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) επέμειναν στην απεργία στις 16 Ιούνη. Όμως η πλειοψηφία στο ΕΚΑ επιχείρησε να ρίξει την αυλαία στις κινητοποιήσεις.
Θεωρούμε ότι θα είναι όνειδος χωρίς προηγούμενο εάν αυτό το νομοσχέδιο, το πιο σκληρά αντεργατικό από τα πολλά που έχουν περάσει, εφαρμοστεί με μόνη αντίδραση την, προειδοποιητική επί της ουσίας, απεργία της 10ης Ιούνη.
Οι ευθύνες των παρατάξεων ΝΔ και ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΝΟΤΗΤΑ) είναι γνωστές και δεδομένες. Είναι απέναντι από την απαίτηση των εργαζομένων που ζητούν τη συνέχιση του αγώνα με σχέδιο και αποφασιστικότητα για να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο.
Οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εμφανίζονται οπορτουνιστικά, με δύο γραμμές. Στο δημόσιο ψηφίζουν υπέρ της απεργίας και στον ιδιωτικό τομέα (ΕΚΑ) ενάντια. Κινούνται στην κεντρική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που από τη μία προσπαθεί να επανεμφανιστεί στο δρόμο με κομματικά πανό στις διαδηλώσεις, από την άλλη δηλώνουν ότι όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δεν θα μπορεί να καταργήσει το έκτρωμα Χατζηδάκη γιατί είναι δέσμευση απέναντι στην Ε.Ε.!
Σοβαρές ευθύνες έχουν και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που με τη συνηγορία τους στη μετάθεση της απεργίας της 3/6 δίνουν άλλοθι στις δυνάμεις του κρατικού, κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού για αποκλιμάκωση των αντιδράσεων και για εκχώρηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων στην κυβέρνηση, τη ΓΣΕΕ και τον Παναγόπουλο.”
Είναι προφανές ότι από μόνη της μια απεργία δεν αρκεί για να αντιστρέψει τη ροή των γεγονότων. Για να είναι αποτελεσματική η αντίσταση των εργαζομένων, θα πρέπει αυτή η απεργία να αποτελέσει την αφετηρία ενός αγώνα που θα διέπεται από διάρκεια στο χρόνο, συνέπεια στις θέσεις, ευρηματικότητα στις μορφές της, αποφασιστικότητα απέναντι σε διώξεις και καταστολή, πολιτική ανυπακοή απέναντι στο, ολοένα κι ασφυκτικότερο πλέον, πλαίσιο της αστικής νομιμότητας. Κανείς φυσικά δεν πιστεύει ότι θα υπήρχε περίπτωση οι δυνάμεις που λυμαίνονται στο συνδικαλιστικό κίνημα να σηκώσουν έναν τέτοιο αγώνα, πλέον όμως αυτές δεν τηρούν ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα.
Θεωρούμε ότι η κλιμάκωση του αγώνα θα έπρεπε να γίνει με 48ωρη απεργία και πολύμορφες δράσεις, περικύκλωση της Βουλής, το διήμερο της συζήτησης – ψήφισης. Σε κάθε περίπτωση τίποτα λιγότερο από 24ωρη απεργία στις 16/6 με ολοήμερη κινητοποίηση στην Βουλή και τις κεντρικές πλατείες της χώρα.
Καλούμε το ΔΣ του ΕΚΑ στην έκτακτη συνεδρίασή του την Δευτέρα 14/06 να προκηρύξει απεργία για την Τετάρτη 16/6. Δεν θα αφήσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα να μετατραπεί σε καρικατούρα. Το ταξικό εργατικό κίνημα θα βρεθεί στο δρόμο και θα δώσει τη μάχη δηλώνοντας ότι ο νόμος αυτός θα ανατραπεί και δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή του ακόμα και αν αυτός ψηφιστεί.
Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά!
Το νομοσχέδιο έκτρωμα Χατζηδάκη δεν θα περάσει!
Δεν θα επιτρέψουμε έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα
Δεν θα επιτρέψουμε το τέλος της συλλογικής δράσης και των συλλογικών αγώνων
Χρόνος για ζωή και δικαιώματα, όχι για τα κέρδη της εργοδοσίας. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, άμεσα 35ωρο-5ημρο-7ωρο
Νομοθέτηση της κυριακάτικης αργίας.
Να ακυρωθούν οι νόμοι για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Συνδικάτα ελεύθερα από κράτος, κυβερνήσεις, εργοδοσία. Κατάργηση των απεργοκτόνων νόμων.
Τα δικαιώματά μας και τα σωματεία μας ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΓΥΨΟ
Καλούμε όλα τα σωματεία να αποφασίσουν 24ωρη απεργία στις 16/ 6. Όλοι και όλες στις 16/6 Προπύλαια 11 πμ και στο απογευματινό παλλαϊκό συλλαλητήριο της ίδιας μέρας Προσυγκέντρωση πλ. Κολοκοτρώνη 5 μμ