Να μην περάσει ο αντεργατικός-αντισυνδικαλιστικός οδοστρωτήρας κυβέρνησης – ΕΕ- κεφαλαίου
Κόντρα στην «ανάπτυξή» που καταστρέφει τα εργατικά δικαιώματα και την ζωή μας
Η απεργία στις 24 Σεπτέμβρη ήταν η πρώτη απεργία ενάντια στην αντεργατική πολιτική της ΝΔ και σε ένα νομοσχέδιο που δίνει «γην και ύδωρ» στο κεφάλαιο (ευθυγραμμίζεται με τις γνωστές θέσεις του ΣΕΒ) και επιφέρει καίρια πλήγματα στα σωματεία και στον ταξικό συνδικαλισμό. Κυβέρνηση – κεφάλαιο – Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουν να τελειώνουν με τις κλαδικές συμβάσεις με επίκληση «οικονομικών δυσχερειών» στις επιχειρήσεις και να επεκτείνουν την ελαστική εργασία. Καταργούν τη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής στην διαιτησία (ΟΜΕΔ) για την υπογραφή κλαδικής σύμβαση. Τοπικές συμβάσεις που μπορεί να έχουν συναφθεί και με τις διαβόητες «ενώσεις προσώπων» μπορεί να υπερισχύουν κλαδικών, ανοίγοντας την πόρτα και για «ειδικές οικονομικές ζώνες». Ανατρέπεται η ρήτρα της επικράτησης της καλύτερης σύμβασης για κάθε εργαζόμενο. Κάνουν πολύ φθηνότερη την υπερωρία. Θεσπίζουν συνυπευθυνότητα του εργαζόμενου για τη μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων. Θέλουν την κρατική και εργοδοτική παρέμβαση στα συνδικάτα. Απαιτούν πλήρες φακέλωμα (ηλεκτρονικό μητρώο) των σωματείων σε γνώση του κράτους και του κάθε εργοδότη. Εκφυλίζουν τις συνελεύσεις με την ηλεκτρονική ψήφο για να ενισχύσουν την αποξένωση των εργαζομένων από τα σωματεία. Πάνω στον δρόμο που άνοιξε ο νόμος Αχτσιόγλου-ΣΥΡΙΖΑ που καθιέρωσε την απαρτία 50%+1, θέλουν όλες οι απεργίες να βγαίνουν παράνομες και καταχρηστικές, οι αγωνιστές και τα σωματεία να διώκονται, να ποινικοποιείται κάθε αγώνας. Για όλα αυτά σαν τελικός κριτής των πάντων θα αποφασίζει με υπουργικές αποφάσεις ο υπουργός εργασίας, ένας νέος γκαουλάιτερ σε εργασιακά και συνδικαλιστικά ζητήματα.
Η απεργία στις 24 Σεπτέμβρη ήταν η πρώτη απάντηση στα σχέδιά τους. Στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις χιλιάδες απεργοί βγήκαν στους δρόμους και έστειλαν μαζικό μήνυμα αντίστασης ενάντια στο αντεργατικό έκτρωμα, απαιτώντας την απόσυρσή του. Σημαντικοί κλάδοι νέκρωσαν όπως οι συγκοινωνίες και τα λιμάνια, ενώ σε πολλούς χώρους δουλειάς δόθηκε η μάχη για την υπεράσπιση της απεργίας. Η επιχείρηση εφοπλιστών – κυβέρνησης- δικαστών για το σπάσιμο της απεργίας απέτυχε παταγωδώς.
Η απεργία έγινε παρά και ενάντια την θέληση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ που έδρασε ανοιχτά απεργοσπαστικά. Οι δυνάμεις ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ υπονόμευσαν ανοιχτά την απεργία, που προκήρυξε το ΕΚΑ και άλλα Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, σωματεία, ακόμη και η ΑΔΕΔΥ, βάζοντας τάχα απεργία για τις 25 Σεπτέμβρη, την οποία τελικά μετέφεραν στις 2 Οκτώβρη. Θέλησαν να διασπάσουν τους εργαζόμενους, να σπείρουν τη σύγχυση και την απογοήτευση. Δεν μπορούν να κρύψουν με ποιανού το μέρος είναι: με τους εργοδότες και τους εφοπλιστές, με την κυβέρνηση και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξεδιάντροπά η ΔΑΚΕ προπαγανδίζει τα «θετικά» μέτρα του αναπτυξιακού νομοσχέδιου, ενώ ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ συμφωνεί ανοιχτά με την ιδιωτικοποίηση της ασφάλισης που ετοιμάζει η ΝΔ. Η ΑΤΕ-ΕΚΑ ζήτησε στο Δ.Σ. το ΕΚΑ να καταγγείλει αυτή την ελεεινή απεργοσπαστική μεθόδευση που συνοδεύτηκε από κύμα κινδυνολογίας, απειλών και ύβρεων κατά συνδικάτων, παρατάξεων και συνδικαλιστών.
Οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις πήραν πάνω τους την έκβαση του αγώνα. Η πραγματοποίηση της απεργίας επιβεβαιώνει ότι όταν υπάρχει αποφασιστικότητα και επιμονή από τις δυνάμεις του αγώνα τότε η διάσπαση μεταφέρεται στον εργοδοτικό συνδικαλισμό και η απεργία μπορεί να γίνει παρά και ενάντια στα σχέδια της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Εξάλλου η προκήρυξη της απεργίας ανάγκασε την κυβέρνηση να μην προχωρήσει στην ψήφιση του «αναπτυξιακού οδοστρωτήρα» στο τέλος Σεπτέμβρη (όπως δημόσια είχε δηλώσει ο Άδωνης Γεωργιάδης) και τώρα θέλει να το ψηφίσει στα μέσα του Οκτώβρη.
Η απεργία στις 24 Σεπτέμβρη έδειξε δυνατότητες για να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τον αγώνα, απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης να καταθέσει το νομοσχέδιο στην Βουλή και να το ψηφίσει.
Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός από τη μία αναγκάζεται να προκηρύξει απεργία στις 2 Οκτώβρη για να μη χάσει και το τελευταίο φύλο συκής και από την άλλη κάνει τα πάντα για να την υπονομεύσει και να την εκφυλίσει. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ΕΚΑ η πρόταση των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ καθώς και της ΕΑΚ (ΣΥΡΙΖΑ) ήταν απεργία στις 2 Οκτώβρη, ενώ για τη συνέχεια πρότειναν ένα συλλαλητήριο-μνημόσυνο στην ψήφιση του νομοσχεδίου χωρίς επόμενη απεργία. Εξάλλου οι ίδιες δυνάμεις στην Ε.Ε. της ΑΔΕΔΥ διαφώνησαν με την κήρυξη της 24ωρης απεργίας για εκείνη την ημέρα, προκηρύσσοντας μόνο στάση εργασίας. Έχουν σχέδιο αποκλιμάκωσης και εκτόνωσης. Δεν θέλουν καμία απεργία για την συνέχεια επιτρέποντας στην κυβέρνηση να προχωρήσει απρόσκοπτα στην ψήφιση του νομοσχεδίου.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ αποδέχτηκαν τον σχεδιασμό των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ για απεργία στις 2 Οκτώβρη, χωρίς να την εντάσσουν σε κάποιο συγκεκριμένο σχέδιο απεργιακής κλιμάκωσης και συνέχειας ενόψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου στην Βουλή. Έτσι όμως παραδίνεται η πρωτοβουλία των κινήσεων στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.
Η ΑΤΕ-ΕΚΑ έχει καταθέσει από την αρχή ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για το περιεχόμενο, την οργάνωση και στις μορφές του αγώνα. Με απεργιακή κλιμάκωση για να δοθεί ένας αγώνας αποτροπής των αντεργατικών μέτρων και όχι συμβολικής διαμαρτυρίας και εκτόνωσης, που να μπορεί εμπνεύσει τους εργαζόμενους. Με προμετωπίδα τις δικές μας ανάγκες για αυξήσεις στους μισθούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, μείωση του χρόνου εργασίας, κόντρα σε κάθε «ανάπτυξη» και «επενδυτές» που καταστρέφουν τη ζωή μας. Με διαδικασίες βάσης των σωματείων και συντονισμό στις αποφάσεις. Με την κοινή δράση των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων που οργάνωσαν την απεργία στις 24/09, για να σπάνε τα όρια που βάζει ο υποταγμένος συνδικαλισμός. Για την συνέχιση μετά τις 2 Οκτώβρη με νέα απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Στις 2 Οκτώβρη απεργούμε και στηρίζουμε τα απεργιακά μπλόκα. Για να μην περάσει το αντεργατικό-αντισυνδικαλιστικό νομοσχέδιο, ενάντια στην άγρια αντιλαϊκή επιδρομή της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Για να υπάρχουν εργατικά δικαιώματα, μαζικά ταξικά σωματεία, απεργία. Συσπειρωνόμαστε και συντονιζόμαστε για να αναπτυχθεί ένα σχέδιο κλιμάκωσης, ενάντια στα εμπόδια και στην αποκλιμάκωση που σχεδιάζει ο υποταγμένος συνδικαλισμός. Για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για μια νέα αγωνιστική ταξική ενότητα.