Ανακοίνωση για το Εργατικό Ατύχημα στον Ασπρόπυργο Πηγή
«Σήμερα 25-05-2017, έπειτα από ατύχημα, στις εγκαταστάσεις της εταιρείας Top Gaz στον Ασπρόπυργο, μεταφέρθηκαν από το ΕΚΑΒ στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου μας, στις 15.30 τρείς τραυματίες 33, 40 και 27 ετών.
Από αυτούς, οι δύο διασωληνώθηκαν άμεσα και φέρουν εγκαύματα 1ου και 2ου βαθμού, στο πρόσωπο, τον κορμό και τα άκρα. Κατόπιν πλήρους ελέγχου, ο ένας τραυματίας μεταφέρθηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου μας και ο δεύτερος θα αντιμετωπιστεί σε Μονάδα άλλου Νοσοκομείου καθώς γίνονται οι δέουσες ενέργειες για τη μεταφορά του.
Ο τρίτος τραυματίας, είναι σε καλή κατάσταση και παραμένει στο Τμήμα Βραχείας Νοσηλείας για παρακολούθηση».
κ. Κων. Δραγώνας
διοικητής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου «Αττικόν»
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν μια ακόμα, και σίγουρα όχι την τελευταία, τραγωδία με θύματα τρεις εργάτες κατά τη διάρκεια της ώρας εργασίας τους.
Ξέρουμε από τώρα ότι κανένας εργοδότης, κανένας «υπεύθυνος» δεν θα τιμωρηθεί, ότι η «διαλεύκανση» της υπόθεσης θα κρατήσεις μήνες, ότι το «ατύχημα» προκλήθηκε από «ανθρώπινο λάθος», ότι τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας από δω και πέρα «θα βελτιωθούν».
Όποιο τρόπο και αν επιλέξουν να κουκουλώσουν τις εγκληματικές ευθύνες τους η αλήθεια δεν αλλάζει. Μπρος στο κέρδος των εργοδοτών τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία.
Ούτε οι νόμοι, ούτε οι κανονισμοί, ούτε το ωράριο, ούτε οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ούτε οι σταθερές και αξιοπρεπείς σχέσεις εργασίας.
Για να μην είμαστε εμείς οι ίδιοι τα επόμενα θύματα του κέρδους, για να μην είναι ο συνάδελφος μας, ένα μόνο μπορούμε να κάνουμε.
Να σταθούμε συλλογικά και αποφασιστικά όρθιοι μέσα από τα σωματεία μας απέναντι στο κέρδος και στους εργοδότες, και να αφήσουμε τις «συνεννοήσεις» και το «καλό κλίμα συνεργασίας».
Το κέρδος και η ζωή μας είναι πράγματα αγεφύρωτα και ασύμβατα. Ας επιλέξουμε πιο αξίζει περισσότερο.
Ευχόμαστε καλή δύναμη στους εργάτες στις οικογένειες και τους συναδέλφους τους. Ευχόμαστε με τη δική μας χειραφέτηση να έρθει η μέρα που όλοι θα πηγαίνουμε για δουλειά σίγουροι ότι το μεσημέρι θα ξαναδούμε τα παιδιά μας.